2012'den nağmeler -2

Yarın Güzel Bir Gün Olsun Diye...

        Alıştık yaşamaya, sessiz sakin, bazen patlayan bir volkan bazen buz dağı,bir  yandan ateş  bir yandan buz. Her şeye rağmen insan, farkediyor ki Yaşamak güzel gerçekten yaşayabiliyorsa, çünkü tuzsuz bir yemek gibiyse hayat yaşamak değildir o. Yaşamak dünyayı görebilmek çirkinliklerini, kötülüklerini ama güzelliklerini inadına en çok güzelliklerini görebilmektir. Kötülükleri görmezden gelip mutluluk oyunu oynamak değil bu, hataları görmek belki düzeltmek için çabalamak belki affedebilmekle güzel. Affedebilmek çok azlarının anlayabildiği bir lezzeti barındırıyor içinde, affedebilmek olanı kabul etmek ,bir yarayı iyileştirmek belki çünkü hatalar insana mahsus ve pişmanlık varsa affetmek güzel, insan hatasını anladıysa. Ve aslında gururunun esiri olmayanlar için herkesi affetmek kolay. Belki en zoru insanın kendini affedebilmesi, başkalarının yanlışlarını kabul edebilmek kadar kolay mıdır?, hata yapmışız büyük hatalar, kırmışız kırılmışız belki, yakmışız, yıkmışız geri dönüşü olmayan, düşündükçe içimizi acıtan belki hiç aklımızdan çıkamayan unutamadığımız, yapmasaydım, etmeseydim şöyle olurdu gitmezdi, geçmezdi,... 

üzülmezdi, yıkılmazdı yaralanmazdı, ölmezdi...Bir çocuk hastalandı belki hatamızdan, bir kavgaya sebep olduk, bir vazgeçişe, bir yangına, bir.. bir.. bir ... Hatalarımız ,her farkedişimizle yüreğimize silinmez izler bırakan hatalarımız bizi büyüten adam eden pişiren, hatalarımız insanız yanlışlarla büyüyoruz ve affedebilmekle güzelleşiyoruz ve kaderi anlamak affedebilmekle tamam oluyor, teslimiyetle hafifliyoruz atıyoruz bize ağır gelen yükleri bir bir üzerimizden madem kader var affetmek güzel.İnsan aciz insan en çok da kendini affedebilmeye muhtaç. 

        Ey aciz insan görüyorum hatalarını ama görüyorum seninde üstünde olan kaderi ve affediyorum. Yaraların kapansın artık diye , yeniden umut etmeyi öğren diye yeniden hayata gülümse diye yeniden güneş doğsun diye yarın güzel bir gün olsun diye, affetmek güzel diye... Aralık /2012